Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου σήμερα και βρισκόμαστε ψηλά στα κορφοβούνια του Ταύρου της Πισιδίας (ΝΔ Τουρκία) σε ένα αρχαίο θέατρο φυλαγμένο καλά εκεί στην ορεινότατη Τερμησσό, ανάμεσα σε καταφύγια άγριων ζώων, πάνω από το λιμάνι της Αττάλειας. Τερμησσός μια πόλη-λημέρι της μυθικής Χίμαιρας, ένα καταφύγιο ανυπότακτων ανθρώπων που αντιστάθηκαν στον Μέγα Αλέξανδρο και την στρατιά του. Ήταν Μάρτιος του 2013 όταν στάθηκα εκεί, αλλά οι εικόνες επιστρέφουν συνεχώς γιατί μένουν χαραγμένες βαθιά στη μνήμη.
Δείτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ περισσότερα εδώ: https://www.apan.gr/gr/component/k2/item/745-termissos-xameni-stin-omixli
Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα.
Και είδα και θαύμασα.
Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ’ εικόνα και ομοίωσή μου:
Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες,
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος.
«Κάθε λέξη κι από ‘να χελιδόνι,
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος» είπε.
Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
κι ελαφρό ν’ απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις,
όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου,
αλλά λίγο το νερό
για να το ‘χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του,
και το δέντρο μονάχο του
χωρίς κοπάδι,
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ’ ακριβό του τ’ όνομα φτενό στα πόδια σου το χώμα,
για να μην έχεις πού ν’ απλώσεις ρίζα
και να τραβάς του βάθους ολοένα
και πλατύς επάνου ο ουρανός,
για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη.
Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας.
Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί