Στην γη της Μικράς Ασίας...

"Η Σμύρνη μάνα μ' καίγεται

καίγεται και το βιός μας

ο πόνος μας δεν λέγεται

δεν γράφεται ο καημός μας".

Για αιώνες αποτελούσε το λίκνο του Ελληνισμού. Για χιλιετίες, ανδρώθηκε το ελληνικό πνεύμα. Για εκατονταετηρίδες δημιουργήθηκαν ελληνικές πόλεις, η κάθε μία με την δική της ιστορία, πολιτισμό, και ανθρώπους πού άφησαν την σφραγίδα τους στον κόσμο. Η Μικρά Ασία, ήταν ο χώρος όπου ο Χριστιανισμός ενώθηκε και ανδρώθηκε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ο Ελληνοχριστιανικός ή Ελληνονορθόδοξος πολιτισμός.

    Η Μικρά Ασία ήταν ο χώρος πού έδρασε η λεγομένη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ο χώρος που αποτέλεσε τον προμαχώνα και το ανάχωμα για την κατάληψη της Ευρώπης από λαούς της Ανατολής.

    Η Μικρά Ασία, είναι ο χώρος πού αναδείχθηκαν μεγάλοι Άγιοι και Πατέρες, πού με το μαρτύριο και το αίμα και με τα συγγράμματα τους, πότισαν το δέντρο της Εκκλησίας και δογμάτισαν την Πίστη μέσα από τις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους πού έγιναν στον χώρο της.

    Η Μικρά Ασία είναι ο χώρος όπου εδράζονται οι Επτά Εκκλησίες της Αποκαλύψεως. Έφεσος, Σμύρνη, Πέργαμος, Θυάτειρα, Σάρδεις, Φιλαδέλφεια, Λαοδίκεια.

     Πόλεις ελληνικές πού συνεχίζουν μέχρι και σήμερα την πορεία τους, αποκαλύπτουν το ένδοξο Ελληνικό - Ρωμαίϊκο παρελθόν ατενίζοντας το μέλλον. Άγκυρα, Κυδωνιές, Τραπεζούντα, Πέργη, Μύρα, Σπάρτη της Πισιδίας, Σελεύκεια, Κρήνη, Βουρλά, Φώκαια, Μίλητος, Κερασούντα, Αργυρούπολη, Νεοκαισάρεια, Σεβάστεια, Προύσα, Δαρδανέλεια, Αρτάκη, Μηχανιώνα, Ελενούπολη, Κύζικος, Καισάρεια, Τύανα, Αμάσεια, δείχνουν το ένδοξο ιστορικό παρελθόν του Γένους μας.

    Δυστυχώς όμως ήρθαν χρόνια δίσεκτα, και ένας ολόκληρος κόσμος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον πατρογονικό του χώρο την μαύρη χρόνια του 1922, να αφήσει Εκκλησίες, Μοναστήρια και Αγιάσματα, τάφους και ολόλαμπρα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, σπίτια και περιουσίες, αθέριστα χωράφια και ατρύγητα αμπέλια, και με λίγα πράγματα, τα περισσότερα από τις Εκκλησίες και τα Μοναστήρια, και ήρθαν στον ελλαδικό χώρο, κυνηγημένοι, νηστικοί, ρακένδυτοι, ξεσπιτωμένοι, φέρνοντας όμως τον πολιτισμό, την ευλάβεια και την ιστορία της αντίπερας πλευράς του Αιγαίου.

     Οι πρόσφυγες δεν αξιώθηκαν να δούν τα μέρη τους ξανά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν προσεύχονταν ώστε ο τόπος τους, η ευλογημένη γή της Μικράς Ασίας, να αναστηθεί και να ξαναζωντανέψει. Εκεί πού οι Λυχνίες είχαν σβήσει, εκεί πού τα χόρτα είχαν σκεπάσει τα μνήματα και τις ερειπωμένες Εκκλησίες, εκεί πού η σκόνη είχε αρχίσει να σκεπάζει την ιστορία, ήρθε ο Θεός, πού κινεί τα νήματά της και να ανάψει και πάλι τις Λυχνίες, να τελεστούν τα Τρισάγια στα χορταριασμένα μνήματα, να προσφερθεί και πάλι η αναίμακτη Θεία Λειτουργία, υπέρ υγείας των απογόνων και υπέρ αναπαύσεως των πρό αιώνων αναπαυομένων πατέρων και αδελφών. Όλα αυτά χάρη στις Ιερές Αποδημίες του νύν ευκλεώς Πρωτοστατούντος και διαποιμαίνοντος τον Πάνσεπτο Οικουμενικό Θρόνο, Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κύριο Βαρθολομαίο. 

      Η Μικρά Ασία μπορεί να άδειασε, μπορεί να σιώπησε από τις καμπάνες και τα τάλαντα, μπορεί να ερήμωσε, εν τούτοις όμως πορεύεται και πάλι με ορισμένες Λυχνίες αναμμένες, αναμένοντας και άλλες το δικό τους άναμμα.

     Η Μικρά Ασία, είναι παρούσα και ζωντανή, παρά την καταστροφή και τον ξεριζωμό. Η Μικρά Ασία μας περιμένει για να αναβαπτιστούμε στα νάματα της Πίστεως και του Γένους. 

    Ο Θεός να αναπαύει τους ειρηνικώς και βιαίως τελειωθέντων πατέρες εν χώρα ζώντων, και να μακροημερεύει τον Πατριάρχη και τους Αρχιερείς συνεχίζοντας το έργο της Εκκλησίας και της Ρωμηοσύνης. 

Ιερομ. Ιωακείμ Οικονομίκος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Κίτρους.