Alaçati: Η μποέμ γοητεία της τουρκικής ριβιέρας

Ηλεκτρισμένη κοσμικότητα, ιντελεκτουέλ χρώμα, φοβερή γαστρονομία... Η Αγριλιά ή Αλάτσατα των Ελλήνων, απέναντι από τη Χίο, μπήκε στον τουριστικό χάρτη ως διεθνής προορισμός για σέρφινγκ κι εξελίχθηκε σε κοσμοπολίτικο θέρετρο για cool, high-end διακοπές. Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος μας εξηγεί πώς έπεσε θύμα της γοητείας του νέου hot spot του τουρκικού καλοκαιριού.

Αλατσάτι, ο παράδεισος των surfers

Δεν μου συμβαίνει συχνά να νιώθω έτσι για έναν τόπο, αλλά με το Αλατσάτι­ ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Κάθομαι στο μπαρ του φανταστικού γκουρμέ εστιατορίου «Alancha», σιγοπίνω ένα ιντριγκαδόρικο κοκτέιλ προχωρημένης mixology και ρεμβάζω... Η θέα από την κορυφή του λόφου, εντυπωσιακή: απέναντί μου τέσσερις ανεμόμυλοι του 19ου αιώνα γράφουν ένα déjà vu Αιγαίου και hot κοσμικού προορισμού διακοπών.

Τα παλιά πέτρινα σπίτια έχουν διατηρηθεί και αναστυλωθεί στο Αλατσάτι

Βολτάροντας στα πανέμορφα σοκάκια με τα μοναδικά πέτρινα σπίτια και στις καλοοργανωμένες παραλίες, νιώθεις από τη μία τα ηλεκτρισμένα Mykonos style vibes και από την άλλη το ιντελεκτουέλ χρώμα της Σαντορίνης. Και αυτός ο συνδυασμός γράφει καταιγιστικά πλέον στα media του κόσμου και κάνει την παλιά ελληνική κωμόπολη, που βρίσκεται απέναντι από τη Χίο μόλις 8 χλμ. από τον Τσεσμέ, περιζήτητο τόπο για κλασάτες ρομαντικές διακοπές.

Η σκανδιναβική φυσιολατρία, προσαρμοσμένη στο μεσογειακό πνεύμα στο προχώ «Alancha»

Το επίσημο site υπογραμμίζει: «Στα χρόνια των Ελλήνων το Αλατσάτι έζησε την πιο λαμπρή του περίοδο χάρη στην αμπελοκαλλιέργεια και στο κρασί. Ακριβώς μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών άρχισαν τα δύσκολα χρόνια. Οι Τούρκοι των Βαλκανίων που ήρθαν στην περιοχή δεν ήξεραν τίποτε από την καλλιέργεια του αμπελιού και της ελιάς. Οι μετανάστες από τη Θεσσαλονίκη ξεπάτωσαν όλα τα αμπέλια και φύτεψαν καπνά. Αυτοί που ήρθαν από τη Βοσνία και το Κόσοβο ασχολήθηκαν γενικώς με τη γεωργία. Τίποτε δεν ευδοκίμησε...»

Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να αναστηθούν το αμπέλι και η ελιά στην περιοχή. Μέχρι τότε η Αγριλιά ή Αλάτσατα των Ελλήνων παρέμεινε στην ασημότητα του χρόνου, γεγονός που της επέτρεψε να διατηρήσει το χαρακτήρα, τον ιστό και τα σπίτια της, τα οποία σήμερα έχουν αναστυλωθεί και υποδέχονται τους τουρίστες ως γοητευτικά μπουτίκ ξενοδοχεία κι εστιατόρια.

Εν αρχή της φήμης του Αλατσάτι το wind surfing

Πώς όμως έγινε το μπουμ στο Αλατσάτι; «Πρώτοι έφτασαν το 1990 οι φανατικοί windsurfers, διότι εδώ υπάρχουν θάλασσες ρηχές και ασφαλείς και ο αέρας φυσάει συνέχεια δυνατός. Το Αλατσάτι εξελίχθηκε σε ένα από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για το σπορ και τώρα επεκτείνεται στο kitesurfing», μου λέει ο Kemal Demirasal, σεφ του «Alancha», δείχνοντάς μου το ατελείωτο πηγαινέλα των ιστιοσανίδων στον κλειστό κόλπο δίπλα στην πόλη. Ο ίδιος ήταν πρωταθλητής Τουρκίας μέχρι να αλλάξει το 2007 προσανατολισμό στη ζωή του.

Οι ανεμόμυλοι σήμα κατατεθέν σε όλο το Αιγαίο.

Λίγο πιο κάτω, στην μποέμ και κοσμοπολίτικη Kum Beach, παίρνουμε μια ιδέα τι σημαίνει μοδάτο πλήθος από την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη αλλά και το εξωτερικό, αφού το ποσοστό των ξένων που ανακαλύπτουν το Αλατσάτι αυξάνεται διαρκώς. Τρώγοντας μύδια ντολμά, συνεχίζουμε την κουβέντα μας με αφορμή το ξενοδοχείο «Port Alaçati», το οποίο προσπεράσαμε στη διαδρομή.

Ένα τεράστιο project που αποκαλούν και «Βενετία της Τουρκίας», αφού φέρνει τη θάλασσα μέσα στη στεριά με ένα κανάλι μήκους 2 χιλιομέτρων και πλάτους 30 μέτρων. Γύρω του θα χτιστούν μαγαζιά αλλά και σπίτια στην παραδοσιακή αλατσατιανή αρχιτεκτονική, έτσι που να μπορείς σε κάποιες περιπτώσεις να παρκάρεις το γιοτ έξω από την πόρτα σου!

Τα μπουτίκ ξενοδοχεία όπως το «Alavya» σηματοδοτούν την ποιοτική τουριστική ανάπτυξη

Το Αλατσάτι των 11.000 κατοίκων όμως αναπτύσσεται με πολύ ποιοτικά στάνταρντ, διαφυλάσσοντας ως κόρην οφθαλμού το προνόμιο της παραδοσιακής ομορφιάς του. Με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, λ.χ., απαγορεύονται πλαστικές καρέκλες και τραπεζομάντιλα στα εστιατόρια και τα cafes του. Έτσι άλλωστε γράφτηκε εξαρχής η ιστορία της ανάπτυξής του.

Το πρώτο boutique ξενοδοχείο που εμφανίστηκε το 2001 ήταν το ρομαντικό «Tas Otel» σε ένα ελληνικό αρχοντικό 120 χρόνων. Οι ντόπιοι έλεγαν πως η δημιουργός του Zeynep Ozis ήταν τρελή που έφτιαξε 7 δωμάτια σε ένα χωριό απλώς κοντά στη θάλασσα που διέθετε μόλις ένα εστιατόριο! Εκείνη όχι μόνο το τόλμησε, αλλά πρωτοστάτησε και στη δημιουργία της Alaçati Preservation Society, ενώ το 2006 κατάφερε να ανακηρυχθεί προστατευόμενη αστική περιοχή από το τουρκικό κράτος.

Η νύχτα είναι ωραία στο «Tektkci Bar»

Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, έχοντας πλέον κάπου 300 μικρά ξενοδοχεία, η πόλη θεωρείται top παραθεριστικός προορισμός ρίχνοντας στ’ αφτιά στο Μπόντρουμ από άποψη ομορφιάς και κύρους. Είναι χάρμα να περπατάς στα καλντερίμια της, με το άρωμα αθωότητας και γλυκιάς παλιομοδίτικης αίσθησης.

Η ανοιχτόχρωμη γκριζόλευκη πέτρα των σπιτιών με τα γαλάζια, λευκά ή βαθυκόκκινα πορτοπαράθυρα δημιουργεί ένα σκηνικό που δεν το χορταίνεις.

Στην Kemalpasa και στη Haci Memis τα περισσότερα κτίρια είναι πολύ όμορφα αναπαλαιωμένα και στεγάζουν ξενοδοχεία, cafes, εστιατόρια αλλά κι εξοχικά. Η γυμνή τους πέτρα άλλοτε είναι φωτεινή σαν να την έτριψαν χθες και άλλοτε με πατίνα που της δίνει θέρμη, ενώ τα ξύλινα σαχνισιά δίνουν έξτρα γραφικό χρώμα. Στα μικρότερα σοκάκια όπου μένουν ως επί το πλείστον οι ντόπιοι, η όψη της πόλης γίνεται πιο χωριάτικη, σαν το ρολόι να έχει σταματήσει εδώ και καιρό.

Οι δύο αυτοί κόσμοι όμως βρίσκονται σε επικοινωνία, όπως διαπιστώνεις λ.χ. πέφτοντας πάνω στο εργαστήρι της εξαιρετικής κεραμίστριας Serap Yurdaer, που διατηρεί με μποέμικο στιλ την ατμόσφαιρα του παλιού οικήματος το οποίο το φιλοξενεί από το 2003.

«Asma Yapragi»: παραδοσιακή κουζίνα επιπέδου

Το καλό με το Αλατσάτι είναι ότι, παρά το σουξέ, δεν έχει υιοθετήσει την εικόνα ενός κραυγαλέου αυτάρεσκου lifestyle. Παραμένει χαλαρό, χωρίς να κολακεύει τους glitterati. Είναι πιο πολύ ένα καταφύγιο ευκατάστατων ανθρώπων που διαλέγουν cool, high-end διακοπές χωρίς να νιώθουν την ανάγκη να φωνάξουν την προέλευσή τους με την εμφάνισή τους.

Γι’ αυτό τα περισσότερα μαγαζιά εδώ είναι μικρές μπουτίκ με καλοδιαλεγμένα ρούχα, διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα και αντίκες από τα παλιά ελληνικά σπίτια για να κάνεις ασκήσεις καλαίσθητου shopping.

Τα cafes και τα εστιατόρια βγάζουν τα τραπέζια τους στις αυλές και στους δρόμους, η ατμόσφαιρα είναι ζωντανή, η αλεγκρία ζωγραφισμένη σε πρόσωπα μαυρισμένα αλλά χωρίς τη σκληράδα του solarium. Χαζολογάς στο διάσημο «Dutlu Kahve», κάτω από τις μουριές, και γλυκαίνεσαι με το σήμα κατατεθέν κατιμέρι με μούρα.

Δημοπρασία ολόφρεσκων ψαριών στην ψαραγορά

Πηγαίνεις στην ψαραγορά για να δεις στη δημοπρασία των ψαριών κάθε Σάββατο και Κυρια­κή τους νοικοκυραίους να κονταροχτυπιούνται πάνω από ολόφρεσκα τεφαρίκια. Εκεί δίπλα εμάς τους Έλληνες μας περιμένει μια έκπληξη συγκινητική. Είναι φανερό απέξω ότι το Pazaryeri Camii ήταν εκκλησία που σήμερα λειτουργεί ως τζαμί. Μπαίνεις μέσα και πίσω από την πράσινη κουρτίνα είναι κρυμμένο το πανέμορφο τέμπλο των Εισοδίων της Θεοτόκου, από τα πιο όμορφα που έχω δει, με τις μαρμάρινες κουρτίνες του ζωγραφισμένες με χρυσό στις άκρες.

«Alancha»: προχώ Ανατολή

Kemal Demirasal, ο πρώην πρωταθλητής Τουρκίας στο wind surf και νυν σεφ στο εντυπωσιακό «Alancha» με την πρωτοποριακή κουζίνα.

Άνοιξε το 2013 κι έκανε αμέσως αίσθηση. Τρως στην κορυφή ενός λόφου, στην αυλή ενός γκρεμισμένου ανεμόμυλου, έχοντας όλη την πόλη στο πιάτο και τέσσερις φωτισμένους ανεμόμυλους απέναντι. Όλο το κοσμικό πλήθος που κάνει τις διακοπές του στο Αλατσάτι έχει δικαίως το «Alancha» ως πρώτη επιλογή. Ο δημιουργός του, ο Kemal Demirasal, κάθε άλλο παρά τυχαίος είναι. Γεννημένος στη Σμύρνη, από το 1999 μέχρι το 2006, ήταν επαγγελματίας wind surfer και αναδείχτηκε 6 φορές πρωταθλητής Τουρκίας.

Δημιουργικά ανήσυχος, το 2007 στράφηκε στο γήπεδο της γαστρονομίας. Το πρώτο του εστιατόριο, το «Barbun», έγινε αμέσως από τα «πρέπει» της περιοχής. Ψάχνοντας διαρκώς την ιδέα που θα τον εκφράσει, ο Kemal ταξίδεψε για δύο χρόνια δοκιμάζοντας αρκετά από τα 50 Καλύτερα Εστιατόρια του Κόσμου. Έτσι, σαν απόσταγμα των εμπειριών του, διαμόρφωσε το 2001 το concept του «Alancha».

Εμπνευσμένος από το βάσκικο «Asador Etxebarri», αποφάσισε να μαγειρεύει τα πάντα –ακόμη και τα μαντί!– σε κάρβουνα τα οποία φτιάχνει από ξύλο κερασιάς και βερικοκιάς σε ειδικό ξυλόφουρνο. Μόνο κάποιες σάλτσες μαγειρεύει σε ηλεκτρική εστία.

Η κουζίνα του είναι επηρεασμένη από τη σκανδιναβική νοοτροπία, εστιάζει όμως στην ιστορική εξέλιξη των μαγειρικών και των υλικών μέσα από τις συνήθειες των λαών που έζησαν στη Μεσόγειο, την Ιωνία και την Ανατολία. Το μενού 20 πιάτων που σερβίρει –από τους αρχαίους Έλληνες και τους Μινωίτες μέχρι τους Φοίνικες, τους Πέρσες, τους λαούς των Βαλκανίων, τους Οθωμανούς και τους Σελτζούκους–, το μενού της «Μεγάλης Μετανάστευσης», είναι ένα μοναδικό γαστρονομικό ταξίδι που συνδέει την ιστορία με τη νεωτεριστική γαστρονομία του σήμερα.

Τα φαγητά σερβίρονται σε ειδικά πιάτα σχεδιασμένα από τον ίδιο τον Kemal, αλλά ακόμη και σε μπολ από πάγο, πέτρινες πλάκες, κομμάτια ξύλου και μεταλλικές θήκες κοσμημάτων. Από τα πιάτα που με ενθουσίασαν κατά την επίσκεψή μου στο μενού περιλαμβάνονται ακόμη κρέμα καπνιστών φιστικιών Αιγίνης με ξηρούς καρπούς, αρνί ταντούρι και πιλάφι με σταφίδες, κουκουνάρι, αμπελόφυλλο, βερίκοκο, μους ταχίνι με μαρέγκα πετιμέζι και σοκολάτα. Βρήκα επίσης πολύ ωραία την ιδέα της ψητής χωριάτικης ελληνικής σαλάτας με ζωμό αρακά.

Πώς θα πάτε

Η Aegean και η Pegasus Airlines πετάνε απευθείας για Σμύρνη. Από εκεί το Αλατσάτι απέχει 70 χλμ. ( περίπου 45 λεπτά ). Μπορείτε επίσης να περάσετε με καράβι από τη Χίο στον Τσεσμέ ( 35 λεπτά ) και από εκεί να διανύσετε μόλις 8 χλμ. Με καράβι μπορείτε επίσης να πάτε από τη Σάμο στο Κουσάντασι, να δείτε την αρχαία Έφεσο και να συνεχίσετε για Αλατσάτι ( 155 χλμ. ).

Πού να μείνετε

Tas Otel O πρωτοπόρος της ξενοδοχειακής σκηνής στο Αλατσάτι, σε ένα πανέμορφο ελληνικό σπίτι 120 χρόνων στο κέντρο του χωριού, ανακαινισμένο με ρομαντική διάθεση.
Incirliev Μικρό, πολύ ατμοσφαιρικό ξενοδοχείο σε ένα παλιό ελληνικό σπίτι, γύρω από την καταπράσινη αυλή με τη μεγάλη συκιά. Φιλόξενο, ζεστό και με ωραίο πρωινό.
Nars Alaçati Άλλο ένα πανέμορφο ελληνικό σπίτι που έχει μεταμορφωθεί σε ρομαντικό ξενοδοχείο με επτά δωμάτια. Ωραία αυλή για να χαίρεσαι το πρωινό σου.
Göz Oda Μοντέρνο ξενοδοχείο που συνδυάζει το σικ με το ρουστίκ σε ανάλαφρο αέρινο στιλ.

Πού να φάτε

Barbun: Το πρώτο εστιατόριο του Kemal Demirasal

Barbun Το πρώτο εστιατόριο του Kemal Demirasal με πειραγμένη, κυρίως τοπική τούρκικη κουζίνα που εστιάζει σε ντόπια υλικά μικρών παραγωγών.
Asma Yapragi Οικογενειακό εστιατόριο με παραδοσιακή κουζίνα επιπέδου.
Mancar Το νέο γκουρμέ εστιατόριο στο Αλατσάτι θέτει στην τούρκικη κουζίνα των παραλίων του Αιγαίου υψηλά διεθνή στάνταρντ.
Tabla Το γνωστό εστιατόριο της Κωνσταντινούπολης που φέρνει το τούρκικο street food στη γειτονιά του fine dining άνοιξε κι εδώ, σε κοσμοπολίτικο λευκό χώρο.

Shopping

Είναι χάρμα να περπατάς στα καλντερίμια και να χαίρεσαι το άρωμα της αρχιτεκτονικής αλλοτινών εποχών

Serap Yurdaer Για μοντέρνα κεραμικά σε εξαιρετικά καλόγουστα σχέδια και χρώματα.
Yastik by Rifat Ozbek Για μοναδικά φαντεζί μαξιλάρια.
Midnight Express Concept store με ρούχα και κοσμήματα ντόπιων σχεδιαστών.
Bazen Alaçati Concept store με είδη για το σπίτι, ρούχα, κοσμήματα και πολλά χειροποίητα αντικείμενα Τούρκων σχεδιαστών.

Must taste

Οινοποιείο Urla Πολύ όμορφο, με εντυπωσιακή conceptual αρχιτεκτονική και καλοφτιαγμένα κρασιά.
Ιmren Alaçati Tatlicisi (Tokoglu mah., Kemalpasa cad. 72/A ) Καφές, γλυκίσματα, πολύ καλά βουτήματα και παγωτά.

Δημήτρης Αντωνόπουλος dantonopoulos@athinorama.gr

πηγή athinorama.gr